METAFIZIČKI POJAM EROSA - Mit o androginu - Julius Evola

-

METAFIZIKA SEKSA

Eros i Misterije Ljubavi

Julius Evola

Karakterističan oblik u kojem je tradicionalni svet izrazio poslednja značenja bića je MIT. Tradicionalni mit ima vrednost ključa. Posebno u prethodnom periodu mit se nastojao objasniti prirodnom istorijom, biologijom ili psihologijom. Obrnuto, za nas je mit taj koji objašnjava čitavu ovu materiju, s posebnom referncom na temu ljudske seksualnosti.

MIT O ANDROGINU

(...)Kao i za gotovo sve mitove koje Platon uključuje u svoju filozofiju, i za ovaj treba pretpostaviti misterijsko i inicijatičko poreklo. (...) Po Platonu, postojala je primodrijalna rasa "čija je suština već sada ugašena", rasa bića koja su u sebi sadržala dva principa, muški i ženski. Pripadnici takve androgine rase "bili su strašni snagom i jačinom, i imali su krupne misli, štaviše: udarali su na bogove, i ono što Homer govori, da su pokušali otvoriti put na nebo, kako bi navalili na bogove..." To je ista tema Titana i Giganata; To je prometejska tema, kao i ona koja se može naći u tolikom drugim  mitovima - u određenoj meri, u samom biblijskom mitu o Edenu i Adamu, gde se javlja obećanja: "vi ćete biti kao bogovi" Postanje,III,5

Kod Platona, bogovi ne ustreljiju nebeskom munjom androgina bića, kao što su to učinili sa Gigantima, već im oslabljuju snagu rasecajući ih na dva dela. Otuda nastaju bića različitog pola, nosioci, kao muškarci i žene, jednog i drugog pola. Bića kod kojih ipak ostaje sećanje na prethodno stanje i kod kojih se pali impuls za ponovnom izgradnjim primodrijalnog jedinstva. Za Platona u takvoj pobudi treba tražiti poslednje, metafizičko i večno značenje erosa.  "Od tako davnoga vremena usađena je u ljude ljubav jedno prema drugom: ona ih stavlja u prvobitnu prirodu i teži da od dvoga napravi jedno i tako isceli prirodu ljudsku". (...) Demitologizovano, takvo stanje možemo shvatiti kao ono "apsolutnog bića", potpunog ili čistog jedinsatva, i samim tim kao stanje besmrtnosti. (...)

Leonardo Da Vinči - mnoga prosvetljena bića su prikazivana kao androgina

Kao drugi elemenat u platonskom mitu imamo jednu od varijanti tradicionalne opšte teme o "padu". Diferencijacija polova odgovara položaju prelomljenog bića i stoga izgubljenog i smrtnog: Dualni položaj onog koji život nema u sebi nego u drugom, stanje koje se ovde ne smatra prvobitnim. Tako bi se mogla utvrditi paralela sa samim biblijskim mitom, kako u njemu Adamov pad ima za posledicu njegovo isključenje sa Drveta Života. I u Bibliji se govori o androginiji primordijalnog bića sačinjenog na slici Božijoj (" muško i žensko stvori ih" - Postanje,I,27), a ima ih koji pripisuju Evi, dopuni muškarca, značenje "Života", “Živuće” . U kabalističkoj interpretaciji ovajanja Žene – Života od androgina stavljeno je u vezu s padom i postaje ekvivalentno isključenju sa Adamovog Drveta života.

U celini, platonski mit spada među one koji aludiraju na prelaz od jedinstva ka dvojnosti, od postojanja ka lišenosti postojanja i apsolutnog života. Ipak njegovo distinktivno obeležje i njegov značaj leže u tome što se upravo dvojnošću polova određuje tajno značenje i poslednji objekat Erosa. Kao poseban izraz poznatog motiva vezanog za ono što se zaista traži kroz jedan ili drugi prividan i iluzoran cilj uobičajenog života, već u Upanišadama se čita: “Ne zbog žene (po sebi) ženu želi muškarac, već zbog “Atme” (zbog principa sve svetlosti, sve besmrtnosti”. Okvir je isti. U svom najdubljem aspektu, Eros otelovljuje napor da se prevaziđu posledice pada, da se izađe iz određenosti sveta dvojnosti, da se ponovo uspostavi primordijalno stanje, da se prevaziđe položaj dvojnog postojanja, prelomljenog i uslovljenog “drugim”. To je njegovo apsolutno značenje. (...)

U osnovi, voleći i želeći, čovek traži potvrdu sebe, učestvovanjem u apsolutnom biću, lišenosti i igzistencijalne teskobe. Istovremeno, već se nazire put koji vodi u područje  mističkog erotizma i sakralne ili magijske upotrebe seksa svojstvene tolikom drevnim tradicijama. već nam se u polazištu otkriva ne fizička nego metafizička elementarna podloga erotskog impulsa.(...)

Kao što smo videli, Platon je formulisao učenje o androginu tako što mu je dao “prometejsku” boju. Ako su mitska bića prapočetka bila takva da su ulivala strah bogovima i izazivala ih da se takmiče sa njima, može se smatrati da krajnja granica pokušaja intergacije, sazdanog od erosa, nije toliko neko konfuzno mističko stanje, koliko položaj nekog “bića” koje je i moć.(...), povretak u pređašnje stanje, "najvišu sreću", shvaćeni kao "najveće dobro" kojem može da vodi eros, vezani s prevazilaženjem svetogrđa, uopšte, osnovnim uzrokom egzistencijalnog odvajanja čoveka od božanskog.

nastaviće se....

Julius Evola

Julius Evola, čije je pravo ime bilo Baron Giulio Cesare Andrea Evola, bio je italijanski filosof, rasni teoretičar, ezoterista, hermetista i okultista; prečesto njegov angažman unutar fašističkog italijanskog režima zasenjuje njegovo veliko delo kao hermetiste, ezoteriste i okultiste.Rođen je 19. maja 1898. u plemićkoj sicilijanskoj porodici, a umro 11. juna 1974.Borio se u Prvom svetskom ratu kao artiljerijski oficir.Jedno kratko vreme bio je privučen od strane futurističkog pokreta koji je vodio Filippo Marinetti, ali je svojim slikama i poezijom ipak postao eksponent dadaizma u Italiji.

Evola je sebe smatrao čuvarem "Tradicije", a ovde se pre svega misli na tradiciju u vidu magijskog , drevnog pogleda na svet i univerzum, u svetu predanom dekadenciji, organizovanom zlu i duhovnom zaboravu.

Citati preuzeti iz knjige 

METAFIZIKA SEKSA